Niech prawo zawsze prawo znaczy, a sprawiedliwość – sprawiedliwość.

„Jednak jeśli formacja rządząca myśli o kolejnej kadencji musi wymyśleć na nowo ideę jaka ma jej przyświecać, musi ruszyć z nową inicjatywą i przekazem do ludzi nad Wisłą – kwestie socjalne i „Polska krajem dobrobytu” już raczej nie wystarczy , ale trzeba już nad taką ideą pracować bo konkurencja jaka jest i jakie ma wsparcie widać, ale to nie są idee , które mogą powalać , można i trzeba na nie znaleźć antidotum …”

To zakończenie notki blogera S24 @frankunderwood : „Uwagi arialem”. 

Zgadzam się, że Polakom nie wystarczy tylko dobrobyt. Potrzebujemy idei, na każdy czas inaczej sformułowanej. To co wystarczyło w pierwszej kadencji, a więc poprawa warunków bytowych Polaków i zapowiedź dalszej drogi w tym kierunku, w drugiej kadencji jest niewystarczające. Na dzisiaj jest wielka potrzeba Polski sprawiedliwej, z dobrym i jednoznacznym prawem, egzekwowanym wobec wszystkich bez opieszałości.

To jest idea na drugą kadencję. 

Jest głęboko odczuwany deficyt sprawiedliwości wobec ludzi działających przeciw polskim interesom, w przeszłości i obecnie. 

Jeśli obowiązujące prawo pozwala na takie działania, to trzeba je zmienić. A na to siły w parlamencie są. I jest jeszcze prezydent.

Należy również zahamować samowolę udzielnych księstw samorządowych, tę postępującą landyzację Polski. I można to zrobić również poprzez  prawo. Nauczyciele, lekarze, policja to urzędnicy państwowi i nie powinni podlegać samorządom. To ukróciłoby możliwość nadużywania władzy lokalnym samorządowym baronom. Potrzebna jest też nowa ustawa o samorządach.

To wołanie o prawo i sprawiedliwość jest u nas od dawna. I pięknie to wyraził Julian Tuwim w „Modlitwie”  w „Kwiatach Polskich”:

My ludzie skromni, ludzie prości, 
Żadni nadludzie ni olbrzymy,

O inną drogę do wielkości:

Boga o inną moc prosimy,

Chmury nad nami rozpal w łunę,

Uderz nam w serca złotym dzwonem,

Otwórz nam Polskę, jak piorunem

Otwierasz niebo zachmurzone.

Daj nam uprzątnąć dom ojczysty

Tak z naszych zgliszcz i ruin świętych

Jak z grzechów naszych, win przeklętych.

Niech będzie biedny, ale czysty

Nasz dom z cmentarza podźwignięty.

Ziemi, gdy z martwych się obudzi

I brzask wolności ją ozłoci,

Daj rządy mądrych, dobrych ludzi,

Mocnych w mądrości i dobroci. (…)

Piorunem ruń, gdy w imię sławy

Pyszałek chwyci broń do ręki,

Nie dopuść, żeby miecz nieprawy

Miał za rękojeść krzyż Twej męki.

Niech się wypełni dobra wola

Szlachetnych serc, co w klęsce wzrosły,

Przywróć nam chleb z polskiego pola,

Przywróć nam trumny z polskiej sosny.

Lecz nade wszystko – słowom naszym,

Zmienionym chytrze przez krętaczy,

Jedyność przywróć i prawdziwość:

Niech prawo zawsze prawo znaczy,

A sprawiedliwość – sprawiedliwość.